தேசிய ஒருமைப்பாடு இலவசத்துல தாண்ட இருக்கு

இவன் யார்

எது முழு உடை...?

"முழு உடை"- எது என்பதைத் தீர்மானிப்பதில்தான் மொத்த சிக்கலும் அடங்கியிருக்கிறது. அதிலும் அதை ஆண் தீர்மானிப்பதால் சிக்கல் இன்னும் கூடுதலாகி விடுகிறது.

சேலைதான் கட்டவேண்டும் சுடிதார் உடுத்தினால் அது ஆபாசமானது என்று எங்கள் ஊர் கல்லூரிகள் சில "முழு உடை"க்கான வியாக்யானம் சொல்கிறார்கள்.

இடுப்பை அப்பட்டமாய் வெளியில் காட்டும் சேலை ஆபாசமானது என்று என் மேலை நாட்டு நண்பன் ஒருவன் கருத்துச் சொல்கிறான்.

வட இந்தியாவில் முக்காடிட்டு முடியை மறைப்பதே "முழு உடை" என்று இந்து மற்றும் இஸ்லாமிய சகோதரிகளுக்கு சொல்லிக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

இஸ்லாமிய நாடுகள் சிலவற்றிலோ உடல் முழுவதும் மறைக்கும் பர்தா மட்டுமே முழு உடை என்று இலக்கணம் சொல்கிறார்கள்.( பர்தா போடுவது உலகில் 5% பெண்கள் மட்டுமே. பொருளாதார ரீதியில் கீழ் நிலையில் இருப்பவ்ர்களும், மேல் நிலையில் இருப்பவர்களும் போடுவதில்லை)

அவைகளில் நிறைய வேறுபாடுகள் இருந்தாலும், சில நாடுகள் இன்னும் கடுமையாய் "மறைப்பினை" வலியுறுத்துகிறார்கள்.

சில நாடுகளில் நான் ஏற்கெனவே சொன்னபடி பர்தா போட்டிருந்தாலும் பெண்களின் விரல்களைப் பார்த்தால் எங்களுக்கு காம இச்சையை அடக்க முடியவில்லை என்று சொல்லி பர்தா போட்டிருக்கும் பெண்கள் விரல்களை மறைக்கும் கையுறையும் அணிய வேண்டும் என்பதை சட்டமாக்கியுள்ளார்கள்.

இவை மொத்தத்தையும் படித்து சிந்தித்தால் தெரியும் "பெண்ணுக்கான முழு உடை" என்பது ஆணின் மன நோய்க்கு ஏற்றாற்போல் மாறுபாட்டுடன் வற்புறுத்தப்படும் சங்கதிதான் என்ற உண்மை.

எப்படி பெண்ணின் உடல் மீதான உரிமை குறித்து ஆண்கள் தீர்ப்புச் சொல்ல ஒன்றும் இல்லையோ அதுபோலவே பெண்களின் ஆடை மீதான உரிமை குறித்தும் ஆண்கள் தீர்ப்புச் சொல்வதற்கு ஒன்றும் இல்லை.

ஆணும் பெண்ணும் ஒருவரை ஒருவர் ரசிப்பது என்பது வேறு. பெண்ணின் உடல் மீது அவள் அனுமதி இல்லாமல் ஆண் நிகழ்த்தும் ஆக்கிரமிப்பு என்பது வேறு.

அத்தகைய ஆக்கிரமிப்பு வக்கிரம் கொண்ட மனித மிருகம், பெண் எந்த உடை அணிந்திருந்தாலும் அந்த வக்கிரத்தை நிகழ்த்திக் கொண்டுதான் இருக்கிறது. அவள் ஒரு குழந்தையாய் இருந்தாலும் கூட விட்டு வைப்பதில்லை.

எனவே பாலியல் வன்புணர்வு குறித்த சங்கதிகள் ஆலோசிக்கப்படும் போது, ஆணாதிக்க சிந்தனையோடு மேலும் பெண்ணை அடிமைப்படுத்துவது- நசுக்குவது எப்படி என்ற கோணத்தில் சிந்திப்பது அவளை வன்புணர்வு செய்வதற்கு சமமாய் கொடுஞ்செயலாய் ஆகி விடுகிறது.

அதை விட்டுவிட்டு அவள் அவளுக்கான உரிமையுடன் வாழ்வதற்கான வழி ஏற்படுத்திக் கொடுக்க முயல்வதே சரியான அணுகுமுறையாய் இருக்கும்.

பருவ வயதில் ஆண் பெண்ணையும், பெண் ஆணையும் பார்ப்பது மிக இயல்பான ஒன்று. உண்மையில் அதுதான் ஆரோக்கிய உடல்- மற்றும் மனதிற்கான அடையாளம். இதில் தவறு ஒன்றும் இல்லை.

ஆனால் ஒருவரின் உடல் மீதான உரிமை அவருக்கானது. அவரது அனுமதி இல்லாமல் அவர் உடலை ஆக்கிரமிக்க முயற்சிப்பதுதான் குற்றச்செயலாகும்.

தொலைக்காட்சி, இணையம், செல்ஃபோன் பெருகிய இக்காலத்தில் காமம் பற்றியும், காமப்படங்கள் பற்றியும் தெரியாத ஜீவன் எதுவும் இல்லை- குழந்தைகள் உட்பட. அவர்களுக்கு எதுவும் தெரியாது என்று நம்பினால் நம்மைப் போன்ற ஏமாளிகள் உலகில் இல்லை.

இந்தச் சூழலுக்கு தகுந்தாற்போல் காமத்தில் அடுத்தவர் உரிமையில் தலையிடாமல் இருப்பது எப்படி என்ற படிப்பினை மட்டுமே இப்போது யாவருக்கும் அவசியமானதாக இருக்கிறது.

ஒரு பெண்ணின் உடல் அவள் அனுமதியில்லாமல் நுகரக்கூடியது அல்ல என்ற பொறுப்பு வரவேண்டியது மட்டும்தான் தனிமனித ஒழுக்கத்தில் மிக அவசியமானதாக இருக்கிறது.

அடிப்படையான அதில் கள்ள மௌனம் சாதிக்கும் எவருக்கும் தனிமனித ஒழுக்கம் பற்றிப் பேசும் தகுதி இல்லை.

பெண்களைச் சொத்துக்களின் அட்டவணையில் ஒன்றாய் பார்ப்பதை முதலில் நிறுத்துங்கள். ரத்தமும் சதையும் கொண்ட மனுஷி அவள். அவள் உடல் பற்றிய உரிமை அவளுக்கானது. அவளைப் பூட்டி வைப்பது, அடைத்துப் போடுவது என்பவை எல்லாம் குரூர சிந்தனைகள்.

உங்கள் சகோதரியும் என் சகோதரியும் சமமான மதிப்பிற்குரியவர்க்ளே.

இருவரின் உடலின் மீதும் அவர்களின் அனுமதி இல்லாமல் எந்த ஆண்மகனுக்கும் உரிமை இல்லை. இதை பெற்றோர்கள் ஒவ்வொரு ஆண்குழந்தைக்கும் சொல்லி வளர்த்தால் போதும். வன்புண்ர்வு நின்றுவிடும். காமம் என்பது இன்பம் கொடுத்து இன்பம் எடுப்பது என்ற புரிதலையும் வளர் இளம் பருவத்தில் சொல்லிக் கொடுப்பது அவசியம். "கற்பழிப்பது" காதலோ, காமமோ அல்ல ஒரு வக்கிரம் மட்டுமே என்ற புரிதல் இருபாலருக்கும் உதவும்.

அதை விட்டு, தனியே போகாதே- இருட்டில் போகாதே- போர்வை போட்டு மூடிக்கொண்டு போ என்று சக ஜீவனை வற்புறுத்துவது ஆண்மைக்கு அழகல்ல.

கரையில் நிற்கும் கப்பல் பாதுகாப்பானதுதான்; ஆனால் கப்பல் கட்டுவது கரையில் நிறுத்தி வைப்பதற்காகவா?

ஒருவேளை நம் மகளை பிறந்தது முதல் அவளுக்கு 60 வயதாகும் வரை ஒரு அறைக்குள்ளேயே பூட்டி வைத்து வெளியுலகம் தெரியாமல் நான் வளர்க்கிறேன் என்றால் அவளை நான் "கற்புடன்" வளர்த்தெடுப்பதில் வெற்றி பெறலாம்.

ஆனால் அவள் மனுஷியாய் இவ்வுலகிற்கு வந்தது ஒரு அறைக்குள் அடைந்து கிடப்பதற்காகவா?

நம் மகள் சுதந்திரமாக- சக மனிதர்களிடம் நம்பிக்கையுடன் எல்லா இடங்களுக்கும் பயணப்படும் வசதி கொண்ட சமூகத்தை வளர்த்தெடுப்பதே நம் இலட்சியமாய் இருக்கும்.


- Ilangovan Balakrishnan.

கஷ்மீர் தேச பெண்கள்

தட்டிகேட்க ஆள் இல்லாத அவலம் !!!! 

கஷ்மீர் அங்கே இந்திய ஆக்கிரமிப்பு இராணுவம் யாரை வேண்டுமானாலும் வீடு புகுந்து கொலை செய்யலாம் , பெண்களை கூட்டு கற்பழிப்பு செய்யலாம் பாடசாலை செல்லும் மாணவியை வீதியில் வை

த்துச் சுடலாம், தாயின் முன் மகளையும், மகனின் முன் தாயையும் பாலியல் வதைகள் செய்யலாம், தந்தையின் முன் மகனையும் , மகளையும் அடித்து கொலை செய்யலாம் பஸ்சுக்காக காத்திருப்பவரை கைது செய்து என்ன குற்றச்சாட்டை வேண்டுமானாலும் சுமத்தலாம், யாரை வேண்டுமானாலும் வீடு புகுந்து கைது செய்யலாம், மைதானங்களில் விளையாடிக் கொண்டிருக்கும் சிறுவர்களை அடித்து உதைத்து இழுத்து செல்லலாம் தேவையான போது கொன்று புதைக்கலாம்

பெண்களைப் கைது செய்து தொடர் வன்புணர்வுக்கு உட்படுத்தலாம், புதிய ஆயுதங்களை பரிசித்து பார்க்க இந்த மக்களை கொல்லலாம். இன்னும், இன்னும்.எது வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் யாரும் கேட்க மாட்டார்கள் இந்தியாவை எந்த மேற்குலக அரசும் அது பற்றி கேட்காது எவர் தமக்காக பேசாவிட்டாலும் வீரச் செருக்குடன் வீதியில் இரங்கி போராடும் மக்கள் மனம் உடைந்து விடவில்லை, ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் சர்ச்சைக்குரிய பகுதி என்ற பட்டியலில் இருந்து கஷ்மீரை நீக்கினாலும் கஷ்மீர் மக்களின் விடுதலைப் போராட்ட உணர்வை எதுவும் செய்து விடாது

ஆசியாவின் சுவிட்சர்லாந்து என வர்ணிக்கப்பட்ட காஷ்மீர், இயற்கை எழில் சூழ்ந்த உலகின் மிக அழகான நிலப்பரப்புகளின் பட்டியலில் முதன்மையாகத் திகழ்ந்தது. ஆனால் இன்று, காஷ்மீர் பள்ளத்தாக்கு, காணும் இடமெல்லாம் மரண ஓலங்கள் காணும் இடமெல்லாம் இந்திய ஆக்கிரமிப்பு இராணுவத்தின் படுகொலைகள்

உலகின் மிகக் கொடூரமான இராணுவ அடக்குமுறையின் மூலம், காஷ்மீரில் பாரிய இனப்படுகொலையை இந்திய இராணுவம் சத்தமின்றி நிகழ்த்தி வருகிறது.

“தாயின் கண்முன்பு மகளை வன்புணர்வுக்கு உட்படுத்த வேண்டும். இதுதான் அந்த இராணுவம் சிப்பாயின் ஆசை. ‘வேண்டாம் எங்கள் இருவரையும் விட்டுவிடுங்கள்’ என அந்தத் தாய் இராணுவ சிப்பாயின் மிதியடிகளைப் பிடித்து மன்றாடுகிறார், கதறுகிறார். ‘என்னால் இதை நிச்சயம் காண இயலாது; என்னை கொன்று விடுங்கள்’ என்கிறார் அவர். அந்த இராணுவ சிப்பாயின் வன்புணர்வுக்கு ஆயத்தம் ஆகும் வகையில் தன் உடைகளைக் களைந்து கொண்டே, ‘உன் ஆசைப்படியே நடக்கட்டும்’ என அவருடைய நெற்றியில் தானியங்கித் துப்பாக்கியை வைத்துச் சில சுற்றுகள் தோட்டாக்களை செலுத்துகிறான். தன் காரியத்தைத் தொடர்கிறான்”.

இதுபோன்ற ஓராயிரம் கதைகளை, காஷ்மீர் சென்று வந்துள்ள மனித உரிமைக் குழுக்கள் பதிவு செய்துள்ளன. இந்தச் சம்பவம் இந்திய ஆக்கிரமிப்பு இராணுவமும் அதன் துணைப் படைகளும் நாள்தோறும் காஷ்மீரில் வாடிக்கையாக நடத்தும் அட்டூழியங்களில் ஒன்றுதான் மேலே பதிவுசெய்யப்பட்ட சம்பவம்.

1989-2009 வரையிலான காலப்பகுதியில் மட்டும் காஷ்மீரில் 8,000 பேரை காணவில்லை. 70,000 பேர் போலி மோதல் சாவுகளிலும் அரசின் பாதுகாவலிலும் கொல்லப்பட்டுள்ளனர். இவர்களைப் பற்றிய தகவல்களை அறிய 1990 முதல் மட்டும் 15,000 மனுக்களை வழக்குரைஞர்கள் நீதிமன்றங்களில் பதிவு செய்துள்ளனர். இந்த மரண எண்ணிக்கைகூட, மிகக் குறைந்த அளவில்தான் கணக்கிடப்பட்டுள்ளது என்று தகவகல்கள் தெரிவிக்கின்றது....


அநீதிகள் எங்கு நடந்தாலும் எதிர்ப்பவனே உண்மையான மனிதன்..அது தன் வீட்டிலாக இருந்தாலும்கூட......
இவற்றை தடுக்கும் வழி இவற்றை மக்களிடம் கொண்டு சேர்ப்பதில் தான் உள்ளது....எனவே கண்டிப்பாக share செய்யுங்கள்.....

டூரிங் டாக்கீசு

அது ஒரு கனாக்காலம். 

மழைக் காலங்களில் 
நனையாமல் விளையாட 
தட்டாங் கல், தாயக்கரம், 
பல்லாங்குழி, பரமபதம், 
ஆடு, புலி ஆட்டம், கிளித்தட்டு. 

வெயிற் காலங்களில் 
வெளியில் ஓடி விளையாட 
கில்லி, அணிலா ஆடா, 
நீச்சல், நொண்டி ஆட்டம், 
கபடி, கண்ணாமூச்சி, 
உப்பு மூட்டை, எறிபந்து, 
சில்லி ஆட்டம், கோலி ஆட்டம். 

ஆண்டுக்கு ஒருமுறை 
திருவிழாவில் தெருக்கூத்தும், நாடகமும் 
கோலோச்சுனக் காலத்துல 
தினசரிப் பொழுதுபோக்குக்கு டூரிங் டாக்கீசு. 

அப்பன், ஆத்தா அடிச்சுட்டாங்கன்னு 
ஆத்த மாட்டாம  அழுதவங்களும், 
புருஷன், பொஞ்சாதிக்குள்ள 
பொணக்கிருந்தாலும், 
சேக்காளிகளுக்குள்ள 
சண்டை, சச்சரவுன்னாலும் 

சாயந்திரம் ஆகட்டும். 
சினிமாவுக்குப் போகலாம்னா 
பகையெல்லாம் பறந்து போகும். 
பாசம் தானாக் கூடிப் போகும். 

வறுத்த வேர்க்கடலை, 
நடமாடும் சுக்குத்தண்ணீ, 
சினிமாப் பாட்டுப் புத்தகம், 
சீமெண்ணத் திரிவிளக்கு, 
பார்வையாளர் மனசு ஊஞ்சலாட  
ரங்கர்க் கட்டை. 

பனைமர உச்சியிலிருந்து 
கூம்பு ஒலிபெருக்கியில  
மருதமலை முருகனும், 
வினைதீர்த்த விநாயகனும் 
கூப்பாடு போடுவாங்க. 

அப்போதெல்லாம் 
கம்பீரம் காட்டி நிற்கும் 
கருத்த யானை டூரிங் டாக்கீசு.  

ராத்திரி முதலாம் ஆட்டத்துக்கு 
வண்டி கட்டி வந்தவங்க 
வாத்தியார நம்பியாரு அடிக்கையில 
மண்ணாப் போயிடுவான்னு 
மண்ண வாரித் தூத்துரப்ப 
முன்னால உக்காந்திருந்து 
நான் மண்ணாப் போயிருக்கேன். 

மதுரை வீரனோட 
மாறு கை, மாறு கால் வாங்குறப்ப 
வாயிலும், வயித்திலும் அடிச்சு 
சனங்க அழுதரற்றுகையில 
நானும் கண் கலங்கியிருக்கேன். 

பாசமலர் பார்த்து 
சனங்களோட சேர்ந்தழுது 
கோவைப் பழம் கணக்கா 
கண்கள் செவந்திருக்கேன். 

அதே கண்கள் 
அதே இடம் 
அசையாம கொள்ளாம திகிலடிச்சு 
ஆணி அடிச்சாப்புல 
அப்படியே அமர்ந்திருக்கிறேன். 

செகன்மோகினியக் கண்டுட்டு 
தனியே மூத்திரம் பெய்ய பயந்து 
உக்கார்ந்த இடத்துலயே 
பூனை போல குழிபறிச்சு 
உச்சா போயிருக்கேன். 

சல்லிக்கட்டுக் காளையெல்லாம் 
துள்ளிக்கிட்டு ஆடுற 
அலங்காநல்லூர் வாடிவாசலுல 
காளையனோட சேக்காலியா 
முரட்டுக் காளையடக்க 
முண்டாத் தட்டியிருக்கேன். 

ஆறாப்பு படிக்கையில 
சூரிக்கோனார் உசுரிழந்ததா பொய் சொல்லி 
உசுருள்ளவரை உஷாவைப் பார்த்துட்டு  
உசுரு போக உதைவாங்குன அறிவழகனை 
பெருமித்தோடப் பார்த்திருக்கேன். 

முள்ளும் மலருமான 
காளியோடவும், வள்ளியோடவும் 
மலை, காடு மேடெல்லாம் 
வளைஞ்சு நெளிஞ்சு 
அலைஞ்சு திரிஞ்சிருக்கேன்.  

டவுசருக்கும், 
முழுக்கால் சட்டைக்குமான 
இடைப்பட்ட அரும்புமீசை 
அபாய வயசுல 
மௌனமான நேரத்துல 
சலங்கை ஒலி கேட்டு நெகிழ்ந்திருக்கேன். 

பதினாறு வயதினிலே 
ஒருக்களிச்சு ஒயிலாப் படுத்த மயிலு 
உள்ளுக்குள்ள உறங்கிட்டிருந்த சைத்தானை 
உசுப்பி விட்டுட்டா. 

நாகரிகம் எட்டிப் பார்க்கா 
மலைநாட்டு கிராமத்துல 
வட்டுக் கருப்பட்டியும், 
வாசமுள்ள ரோசாவுமாயிருந்த 
அப்புராணி செம்பட்டையோட
குடும்பச் சிதைவைக் கண்டு 
அதிர்ந்து போயிருக்கேன். 


ஊரடங்கும் சாமத்துல 
மூத்த தலைமுறை கண்ணுலப் படாம 
பலானப் படம் இரண்டாம் ஆட்டத்துக்கு 
முள்ளுப் புதரோரம் மூத்திர நாத்தத்துல 
பதுங்கிப் பாய்ந்து சீட்டு வாங்கி 

மண்ணைக் குவிச்சு வச்சு 
மலைமேலக் குமரனைப் போலமர்ந்து 
பெண்மையின் 
வெயிற் படாத அவயமெல்லாம் 
வெட்ட வெளிச்சத்துல 
பேருருவாப் பார்த்துப் பூத்திருக்கேன்.  

கொல்லிமலை அடிவாரம் 
கோம்பைக்காட்டுல வெறகெடுத்ததுக்கு 
அம்மா கொடுத்த அம்பது பைசா 
தங்கைக்காக வாழ்ந்து மடிஞ்ச 
தாடிக்கார அண்ணனை 
அடையாளம் காட்டுனுச்சு. 
 
மண்வாசனை மணத்தோட  
மாமன் மேல உசுரவச்சு 
மாமாங்கம் காத்திருந்து 
சருகா உதிர்ந்துபோன 
முத்துப்பேச்சிக் காதலுக்காக 
மாஞ்சு அழுதிருக்கேன்.  

கடலைக்கா தொலியுளிச்சு 
கைக்கு கெடச்ச காசுல 
ஓடுற தண்ணியில ஒரசுன 
சந்தன வாசம் புடிச்சிருக்கேன். 

அலிபாபாவோட அண்ணன் 
பொக்கிசங்களை வாரிச் சுருட்டையில 
கொள்ளைக்குப் போயிருந்த நாற்பது திருடர்களும் 
குகைக்குள்ள திரும்புறப்ப 
சூறைக் காத்துல இடுப்பொடிஞ்சு 
விழுந்துடுச்சு டூரிங் டாக்கீசு. 

இளைய தலைமுறை தலையெடுக்கிறப்ப 
மூத்த தலைமுறை மதிப்பிழந்து 
செல்லாக் காசாவது மாதிரி 

கால ஓட்டத்துல 
எங்க கதைசொல்லிகள் எல்லாம் 
எழவுப் போட்டியில 
கதைப் பார்க்கத் தொடங்குனதும் 
டூரிங் டாக்கீசு காணாமல் போயிடுச்சு. 

சுவரொட்டி ஓட்டுன இரட்டைத் தலையன் 
சரக்குந்துக் கிளீனராகவும், 

சீட்டுக் கிழிச்சிட்டிருந்த குறவன் 
உதிரிப் பூ விக்கவும், 

மொதலாளியும், குத்தகைதாரரும் 
மரவள்ளிக் கிழங்கு தரகிலும், 
கட்டிட ஒப்பந்தத்திலும் 
வண்டியை ஓட்டுறாங்க. 

சாய்ந்துகொள்ள தோள் கொடுத்து 
எவ்வளவோ சுகங்களை 
எவ்வளவோ துக்கங்களை 
எவ்வளவோ ஆறுதல்களை 
எவ்வளவோ அனுபவங்களை 
எவ்வளவோ பாடல்களை 
எவ்வளவோ பாடங்களை 
எவ்வளவோ கதைகளை 
எவ்வளவோ வாழ்க்கைகளை 
வாரிக் கொடுத்து 
எங்களைப் பிரமிக்கச் செய்த டூரிங் டாக்கீசு, 

அரிசி ஆலையாகவும், 
கல்யாண மண்டபமாகவும் உருமாற 
இடிபடுறத இடிஞ்சுபோய் 
இதயத்துல ரத்தம் கசிய 
சொல்லாத சோகத்தோட 

தொண்டைக்குள்ள 
எலும்பு சிக்குன நாயைப் போல 
விக்கிச்சு வேடிக்கைப் பாக்குறேன். 
-------------------------------------------------------------------------------------- 

அசுர பூதம்

நீ புழுதியில் புரண்டெழுந்த 
உன் புண்ணிய பூமியின் வீதிகளில் 
பாலாறும், தேனாறும் 
உன் படுக்கையறையில் கலைப் பொருட்களும் 
உன் படுக்கைவிரிப்பில் பூ வேலைப்பாடுகளும் 
உன் அறையெங்கும் வியாபித்திருக்க 
உயர்ரக வாசனைத் திரவியங்களும் 
குளிர்பதனியில் பாதுகாக்கப்பட்ட 
உயர்தர உணவுப்பொருட்களும், 
உயிர்காக்கும் மருந்துப் பொருட்களும் 
உணவருந்த தங்க வட்டில்களும் 
குடி நீரருந்த வெள்ளிக் குவளைகளும் 
நித்தமும் சித்தம் மகிழ 
சுவற்றை அலங்கரிக்கும் காணொலியும் 
கூடவே 
உன் அண்டை வீட்டானை அச்சுறுத்தவென 
உன் தலையணைக்கடியில் 
அவன் ஒழித் து வைத்திருக்கும் வெடிகுண்டுகளும் 

வெடிக்கும் குணமுடைய குண்டுகள் 
காந்தியம் பேசிக் கொண்டிராதென 
உனதறையின் கதவு தட்டி 
எச்சரிக்கிறான் உதயகுமாரன். 

கொடும் சட்டத்தின் வழி 
அடக்குமுறை ஏவுகிறான் சதிகாரன். 

வளர்ச்சி எனும் அசுர பூதத்தின் 
அகோர பசிக்கு இரையாகும் 
எம் சனங்களின் எதிர்காலத்தை 
கணக்கில் கொள்ளாது 

அவன் அவிழ்த்து விட்ட 
புளுகு மூட்டைகளை 
உண்மையென நம்பி 
கனவுகளுடன் கை கோர்த்து 
கண்ணுறங்கும் நீ 
நாளைய உலகம் உனதென்கிறாய்  . 

காலன் தன்னுடைய தென்கிறான் . 

விடிந்தால் தான் தெரியும் யாருடையதென்று.